Eerdere detectie van longfibrose voor betere uitkomsten

Longfibrose, progressief en onomkeerbaar

Longfibrose is een zeldzame longziekten waarbij er stugge littekens op de longen gevormd worden. Er zijn verschillende soorten longfibrose, zoals idiopathische longfibrose (IPF), longfibrose door blootstelling aan schadelijke stoffen of infecties, of bij reumatische aandoeningen. Ook ontstaat longfibrose bij een deel van de patiënten na een ernstige COVID-19 infectie.

Door littekens in weefsel rondom longblaasjes wordt de uitwisseling van zuurstof en CO2 met het bloed moeilijker. Hierdoor wordt de long stug en klein en neemt de longfunctie af. De meeste vormen van longfibrose zijn progressief; de patiënten worden steeds meer kortademig, kunnen steeds minder doen en hebben uiteindelijk extra zuurstof nodig.

Gemiddeld leven mensen na de diagnose nog 3 tot 8 jaar. Naar schatting zijn er in Nederland 3000-4000 mensen met longfibrose, maar vaak wordt de diagnose nog gemist of te laat gesteld.

Longfibrose is onomkeerbaar. Een longtransplantatie is de enige ingreep waarmee de patiënt kan worden genezen. Dit wordt in het Erasmus MC Transplantatiecentrum met grote regelmaat uitgevoerd. Ruim de helft van de longtransplantaties wordt uitgevoerd vanwege longfibrose.

In een nieuwe samenwerking binnen het Thoraxcentrum willen de afdelingen Longgeneeskunde en Cardiologie samen onderzoeken hoe met een nieuwe techniek longfibrose in een vroeg stadium kan opsporen. Dit met als doel patiëntvriendelijk, risicoloos en snel de juiste diagnose te stellen, zodat medicijnen eerder worden voorgeschreven, er beter gekeken kan worden naar het personaliseren van de behandeling en patiënten een langere levensverwachting en een betere kwaliteit van leven krijgen.