VOORKOMEN VAN EEN PLOTSE DOOD

In april 2016 organiseerden we voor de 5e keer het diner van de Erasmus MC Thorax Foundation, ons eerste lustrum! Op deze feestelijke avond in het Wereldmuseum presenteerde dr. Sing Yap het onderzoeksproject ‘Voorkomen van plotse dood’ dat hij hoopte te kunnen starten met de opbrengst van het diner. Met een prachtig bedrag van € 209.950,- kon hij in het najaar promovendus Rafi Sakhi laten starten met het onderzoek.

Het onderzoek is in 2020 afgerond. In dit interview leggen dr. Yap en dr. Sakhi de uitkomsten van het onderzoek uit.

Wat wilden jullie met dit project onderzoeken?

“Plotse hartdood is meestal het gevolg van het optreden van een kwaadaardige ritmestoornis. Wij zouden graag willen voorspellen welke patiënten hier risico op lopen en hen beschermen met een implanteerbare defribrillator (ICD). Deze defribillator zorgt ervoor dat bij een hartstilstand een schok wordt gegeven waardoor het hart weer gaat kloppen. Patiënten met een hartafwijking hebben een hoger risico op plotse hartdood. Sommige van hen krijgen daarom een ICD.

Echter, welke patiënten bied je een ICD aan? Het selecteren van patiënten voor een ICD is moeilijk. Je wilt niet te snel een ICD plaatsen, maar zeker ook niet te laat. En bij welke hartafwijking loopt iemand het meeste risico? Met dit onderzoek hebben we onderzocht of we hoog-risico patiënten konden identificeren door het hartritme continu te monitoren.”

“We plaatsten een kleine draadloze monitor, een zogenaamde implanteerbare loop recorder (ILR). Dit kastje is zo groot als een paperclip en wordt direct onder de huid geplaatst. De ILR meet continu het hartritme en als er een te snelle hartslag ontstaat, wordt dit automatisch naar het ziekenhuis verzonden. Hiermee kunnen we ‘zorg op af stand’ bieden.

Het behandelteam wordt zo direct op de hoogte gesteld waardoor de behandeling kan worden aangepast. Het doel was om hartritmestoornissen snel te detecteren.”

Wat is het eindresultaat?

“In eerste instantie hebben we een groep samengesteld van patiënten met een normaal hart en patiënten met een structurele of elektrische hartafwijking. Het bleek dat we bij bijna 50% van de patiënten met de hartafwijking een ritmestoornis konden vaststellen. Dit had consequenties voor de behandeling van de patiënt. Afhankelijk van de hartritmestoornis werd de medicatie aangepast, bloedverdunners gestart, een pacemaker of een ICD geplaatst.

Vervolgens hebben we ons gericht op specifieke patiëntengroepen: met een aangeboren hartafwijking, hypertrofische cardiomyopathie (verdikking van de hartspier) en het Brugada syndroom (erfelijke ritmestoornis), alsmede patiënten met een chronisch afgesloten kransslagader. Wij hebben opgemerkt dat het risico op een kwaadaardige ritmestoornis in deze groepen verhoogd werd.”

“Kortom, de vroege opsporing van hartritmestoornissen met een ILR kan voor sommige patiënten nuttig zijn. Met dit onderzoek heeft de ILR in verschillende internationale richtlijnen een plaats gekregen voor de vroege detectie van ritmestoornissen, bij met name patiënten met een verhoogd risico.”

Wanneer is de promotie geweest en hoe vervolgt promovendus Sakhi zijn carrière?

“Met grote dank aan alle gasten van het diner in 2016 konden Yap en Sakhi dit waardevolle onderzoek doen. In december 2020 is Rafi Sakhi gepromoveerd. Lees hier zijn proefschrift. Inmiddels is hij in opleiding tot huisarts.”