ONDERZOEK NAAR HET ONTSTAAN EN DE ONTWIKKELING VAN STOTTEREN

Over het onderzoek

Hoe vaardig zijn kinderen in vloeiend praten? Dit gaan de onderzoekers meten door kinderen makkelijke en moeilijkere woorden te laten herhalen. Dit zijn bestaande woorden en nonsens-woorden. Hoe stabiel kunnen de kinderen deze woorden herhalen? Hoeveel controle hebben de kinderen over de spieren van hun tong, kaak en lippen als ze de woorden herhalen?

Wat doen de artsen met de resultaten van het onderzoek?

Met de resultaten willen de onderzoekers een test maken voor logopedisten.  Met deze test kan bepaald worden of kinderen (erg) zwakke spraak motorische vaardigheden hebben of niet. Deze testuitslag helpt artsen bij het kiezen van de beste behandeling voor het kind.

30 jaar geleden is er in de Verenigde Staten een instrument ontwikkeld om spraak motorische vaardigheden bij kinderen te testen. Dit instrument kunnen ouders gebruiken als zij zich zorgen maken over de spraak motorische vaardigheden van hun kind. Zo kunnen de ouders makkelijker achter komen of ze met hun kind naar de logopedist moeten of niet. Dit instrument is  niet meer up-to-date gemaakt.  Dat betekent dat nieuwe  risicofactoren voor blijvend stotteren niet in het instrument zijn verwerkt. De onderzoekers willen daarom het instrument up-to-date maken, zodat ouders deze betrouwbaar kunnen gebruiken.

Om peuters en kleuters die stotteren te behandelen passen logopedisten de RESTART-DCM behandeling toe. Van de RESTART-DCM behandeling is wetenschappelijk aangetoond dat deze even effectief is als het Lidcombe Programma, de andere stottertherapie die vaak wordt toegepast.

Er is alleen nog niet wetenschappelijk aangetoond of de RESTART-DCM behandeling effectiever is dan wachten met de therape. Onderzoekers in het Erasmus MC willen kinderen die direct de RESTART-DCM behandeling krijgen vergelijken met kinderen bij wie de behandeling vier maanden wordt uitgesteld.

Er is aangetoond dat erfelijke factoren een rol kunnen spelen bij stotteren. Artsen weten hier alleen nog maar heel weinig van. Waarschijnlijk spelen honderden genen bij de meeste mensen die stotteren een rol, maar tot nu toe weten artsen pas iets over enkele genen. Onderzoekers in het Erasmus MC willen samen met het Max Planck Instituut in Nijmegen onderzoeken welke genen betrokken zijn bij stotteren.