Na een niertransplantatie moet een patiënt levenslang medicatie gebruiken om het afweersysteem te onderdrukken en zo te voorkomen dat de nier wordt afgestoten. Tacrolimus is het afweer-onderdrukkende geneesmiddel (immunosuppressivum) dat op dit moment standaard aan patiënten wordt voorgeschreven.
Tacrolimus is erg effectief in het voorkomen van afstoting maar kent ook verschillende nadelen. Omdat het bepalen van de juiste dosering voor de individuele patiënt complex is, worden veel patiënten in de vroege fase na transplantatie blootgesteld aan een te lage of te hoge concentratie tacrolimus met allerlei nadelige gevolgen van dien, zoals bijwerkingen (hoge bloeddruk, suikerziekte) of een risico op afstoting van de nieuwe nier.
In het Erasmus MC heeft de onderzoeksgroep van Dr. Brenda de Winter en Dr. Dennis Hesselink een model ontwikkeld dat de tacrolimus startdosering van een individuele patiënt voorspelt op basis van genetische eigenschappen, leeftijd en lichaamsoppervlak. In een klinisch onderzoek is aangetoond dat met het gebruik van dit model 58% van de patiënten de gewenste concentratie tacrolimus in het bloed al bereikt op de 3e dag na transplantatie. Dit is een mooie eerste stap voor het tacrolimus doseren op maat.
Niet alleen het bereiken van de juiste tacrolimus concentratie in het bloed, maar ook het behouden hiervan is erg belangrijk. Na transplantatie verandert er veel in het lichaam, wat onder andere kan zorgen voor een verandering in de hoeveelheid tacrolimus die een patiënt nodig heeft. Een advies over de juiste dosis, op basis van een computermodel, kan er mogelijk voor zorgen dat de juiste tacrolimus concentratie ook langer behouden blijft.
De onderzoeksgroep wil een verbeterd computermodel voor het (start- en door-)doseren van tacrolimus onderzoeken. Een deel van de patiënten zal hun tacrolimus op de gebruikelijke manier voorgeschreven krijgen. Bij de andere helft zal de tacrolimusbehandeling worden gestart en vervolgens gedoseerd met behulp van een computermodel dat o.a. rekening houdt met de erfelijke eigenschappen van een patiënt, leeftijd, en lichaamsoppervlak.
De verwachting is dat het doseren met behulp van de computer leidt tot een persoonlijke en meer precieze behandeling met tacrolimus. Waarmee de kans op afstoting van de nier en bijwerkingen verkleind zal worden.
Hoofdonderzoekers
U kunt ook met een periodieke schenking onderzoek naar niertransplantaties steunen. Overweeg een donatie met een periodieke schenking.
Het grootste probleem voor patiënten met ernstige nierziekten is het tekort aan geschikte donornieren. Een van de oplossingen is bijvoorbeeld het verruimen van de acceptatiecriteria voor donornieren. Hiervoor is onderzoek nodig.
De LIBIDAR studie onderzoekt of er alternatieven zijn voor de risicovolle nierbiopt door bijvoorbeeld bloed te onderzoeken.
Onderzoekers in het Erasmus MC willen in een studie bepalen of bariatrische chirurgie ook veilig is voor niertransplantatiepatiënten en patiënten die dialyse ondergaan.
Onderzoekers willen een studie opzetten waarbij zij een niet-contrast-verrijkte abdominale CT-scan uitvoeren bij elke transplantatiekandidaat vanaf 50 jaar.
Onderzoekers willen zo snel mogelijk wetenschappelijk onderzoeken welke psychosociale ondersteuning essentieel is voor een zo goed mogelijk resultaat na transplantatie.
Erasmus MC FoundationErasmus MC FoundationTransplantatie Instituut Nier Warme Nierperfusie